Na wstępnie krótkie przypomnienie pojęć:

Pierwsze to szlifowanie betonu wykonywane jest w celu wyrównywania powierzchni, które dzięki temu stają się nie tylko gładkie, ale również błyszczące i łatwe w utrzymaniu czystości. Poprzez szlifowanie pozbywamy się luźnych elementów podłoża, mleczka cementowego, a także otwieramy w posadzce pory. Powierzchnia po szlifowaniu jest gładka.

Drugie to blastrakowanie, kulkowanie czy też groszkowanie to nazwy określające tę samą metodę obróbki powierzchni – śrutowanie. Śrutowanie betonu jest techniką czyszczenia powierzchni poziomych przy wykorzystaniu różnych rodzajów śrutu. Powierzchnia można przyrównać do efektu piaskowania.

Trzecie frezowanie betonu służy do wyrównywania, profilowania, niwelowania, usuwania warstw wierzchnich podłoża. Jest jedną z najbardziej dynamicznych metod obróbki posadzek. Efektem frezowania są powstające rowki.

Stopnie chropowatości betonu a rodzaje stosowanych materiałów budowalnych

Najskuteczniejszym narzędziem referencyjnym do określania profili powierzchni betonu są formowane gumowe formy porównawcze, dostępne w Międzynarodowym Instytucie Naprawy Betonu. Próbki te odwzorowują dziesięć stopni chropowatości powierzchni i są przeznaczone do bezpośredniego wizualnego i dotykowego porównania z daną powierzchnią betonu.

Nie ma ostatecznego opisu tekstowego dla dziesięciu klas, dlatego standardem jest komparator. ICRI mówi nam, jaki profil powierzchni jest wystarczający dla poszczególnych rodzajów powłok:

ICRI wskazuje również, jakie metody przygotowania podłoża można zastosować do wykonania wskazanego profilu powierzchni betonu.

Trzy podstawowe metody obróbki posadzek a profil podłoża 

Szlifowanie usuwa mleczko cementowe, wypukłości, powierzchniowe zanieczyszczenia i tworzy odpowiednio gładką, czasami nawet wypolerowaną powierzchnię. Uzależnione jest to od gradacji  materiałów ściernych i rodzaju szlifowanego podłoża. W przypadku obróbki zgrubnej wykorzystujemy segmenty o niskiej gradacji 20-40, a dla wygładzenia lub polerowania segmenty o wysokiej gradacji 60-80.

Ryzyko mikropęknięć: brak

Na czym polega szlifowanie posadzki betonowej?

Podczas szlifowania tarcza lub segmenty diamentowe poruszają się ruchem kolistym powierzchni. Efektem szlifowania jest gładkie podłoże, niekiedy jednak  pozostają koliste wzory oraz jasne i ciemne pola. Pierwsze spowodowane jest zbyt szybką obsługą szlifierki, a drugie bardzo nierówną posadzką. W takim przypadku sugeruję zastosowanie innej metody obróbki np. śrutowania betonu.

Szlifowanie posadzek można podzielić na trzy rodzaje ze względu na intensywność obróbki, a co za tym idzie na trzy rodzaje maszyn i materiałów ściernych, to one:

1. Szlifowanie papierem ściernym – jest to najlżejsza forma przygotowania powierzchni zwykle wykonywana za pomocą szlifierki kątowej lub lekkiej szlifierki do podłóg tj.: szorowarka, polerka. Papier ścierny o średnicy 400 mm i gradacji 60-80 bez problemu poradzi sobie z podłożem miękkim tj. posadzka anhydrytowa. Nawet jeśli użyjesz szorstkiego papieru ściernego o niższej ziarnistości, zarysowania powierzchni będą niewielkie.

2. Szlifowanie kamieniem – ten rodzaj obróbki podłoża był bardzo popularny, zanim pojawiły się szlifierki diamentowe, w obecnych aplikacjach jest on rzadko używany. Prace wykonywane były ciężką szlifierką do podłóg, do której przymocowane były kamienne elementy garnkowe. Szlifierki z kamieniami sprawdzały się w przypadku raczej miękkiego betonu.

3. Szlifowanie z segmentami diamentowymi – niewątpliwą zaletą prac wykonywanych za pomocą szlifierek z segmentami lub tarczami diamentowymi jest ich wszechstronność.

Większość szlifierek diamentowych umożliwia łatwą wymianę diamentów. Dzięki temu mogą obsługiwać wszystkie rodzaje podłóg, od miękkiego anhydrytu po twardy beton konstrukcyjny. Mogą zdzierać stare warstwy farby i czyścić zaolejone plamy na podłodze. Szlifowanie diamentowe pozostawia znacznie głębszy i ostrzejszy profil zarysowania podłogi, co umożliwia lepsze wiązanie podkładu z podłogą. Dlatego jeśli planujesz montaż podłogowych systemów cienkowarstwowych do gr. 1,5 mm,  to szlifowanie będzie dla Ciebie odpowiednim rozwiązaniem.

Więcej informacji na temat szlifowania betonu znajdziesz tutaj.

Śrutowanie betonu jest bardziej agresywną metodą przygotowania powierzchni niż szlifowanie. Pozostawia ładny, głęboki profil, który sprawia, że ​​warunki wiązania dla systemów podłogowych o grubości 2 mm i więcej są idealne. Jednak do prawidłowego działania śrutowanie wymaga bardzo dobrej jakości betonu.

Ryzyko mikropęknięć: brak

Na czym polega śrutowanie betonu?

W procesie śrutowania śrut stalowy jest kierowany na powierzchnię betonu za pomocą koła rzutowego tzw. wirnika. Uderzenia śrutu powodują oczyszczenie, uszorstnienie powierzchni, a nawet usunięcie cienkowarstwowej powłoki malarskiej. Zużyty śrut jest oddzielany od urobku i poddawany recyklingowi. Śrutowanie betonu jest najbardziej ekonomiczną metodą czyszczenia i przygotowywanie podłoża betonowego pod warstwy wierzchnie posadzki. Przy okazji jest to także najbardziej ekologiczne metoda obróbki. W przeciwieństwie do szlifowania i frezowania, bezpośrednio po śrutowaniu betonu posadzka jest gotowa do układania kolejnych warstw.

Wreszcie frezowanie jest rozwiązaniem ostatniej szansy. Jest to bardzo agresywna forma przygotowania powierzchni, która żłobi (ryfluje) podłoże.

Ryzyko mikropęknięć: duże

Na czym polega frezowanie betonu?

Frezarka składa się z rzędów zębatych frezów zamontowanych na stalowych prętach, które są przymocowane do obracającego się stalowego bębna. Gdy bęben obraca się, podkładki uderzają o powierzchnię, powodując pękanie i rozdrabniania się betonu, w wyniku czego powstaje charakterystyczny prążkowany wzór. Frezarką możemy niwelować podłoże oraz usuwać żywicę powyżej grubości 2 mm. Jest to jedna najbardziej dynamicznych metoda obróbek posadzek.

Istotne parametry frezarki do betonu wynikają z szerokości bębna i głębokości frezowania (przy jednym przejeździe). Szerokość robocza bębna mieści się w większości modeli w granicach 200-335 mm. Głębokość frezowania ustalamy w przedziale od kilku milimetrów do około 1 cm. Ustawienie głębokości uzależnione jest w pierwszej kolejności od parametrów obrabianych powierzchni. Im twardsza jest nawierzchnia, tym mniejsza powinna być głębokość jednorazowego frezowania. Relatywnie duża masa urządzenia zapewnia odpowiedni docisk do podłoża i stabilność prowadzenia frezarki.

Kiedy warto użyć frezarki do betonu?

Użycie frezarki do betonu jest nieodzowne w przypadku wszelkich ciężkich prac renowacyjnych i remontowych. A oto najważniejsze cele stosowania frezarek:

• usuwanie starych powłok – frezarki bardzo skutecznie usuwają starą farbę, kleje czy resztki wykładzin,
• usuwanie zabrudzeń – frezowanie jest popularnym sposobem usuwania wierzchnich warstw posadzek betonowych, które są silnie zbrudzone substancjami barwiącymi, smarami i olejami oraz substancjami o silnym, niemożliwym do wywabienia zapachu,
• usuwanie zniszczonej warstwy betonu – aby naprawić posadzkę, nie zawsze konieczne jest usunięcie jej w całości: przy użyciu frezarki można zebrać tylko wierzchnią warstwę, która uległa degradacji, a następnie zastosować nowe wykończenie, np. położyć płytki ceramiczne czy wylać posadzkę żywiczną.

Śrutowanie betonu, szlifowanie i frezowanie posadzki a cena m2

Generalnie śrutowanie betonu to najtańsza i najbardziej wydajne metoda obróbki posadzek. Ceny zaczynają się już od 4 zł za m2. Pozostałe metody to koszt zaczynający się od kilkunastu złoty za m2 i uzależniony jest od intensywności obróbki, wielkości powierzchni oraz innych okoliczności wpływających na czasochłonność prac. Dlatego jeśli chcesz otrzymać wycenę prac opartą a aktualne ceny rynkowe kliknij tutaj.

Kilka rad od naszego eksperta:

1. Każda metoda obróbki posadzki na obiekcie wielkopowierzchniowym musi zakończyć się śrutowaniem betonu.
2. Wszystkie mechaniczne technologie obróbki posadzek muszą działać w osłonie bardzo wydajnych odkurzaczy przemysłowych. Wiąże się to z komfortem pracy, ochroną środowiska oraz zużyciem narzędzi.
3. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co to przygotowanego podłoża jedynym miarodajnym dowodem poprawnie wykonanych prac jest badanie pull – off, czyli badanie przyczepności na odrywanie. Oczywistym jest zależność, że im bardziej szorstka powierzchnia, tym bardziej odporna na odrywanie, ale to także większe zużycie materiału i możliwość powstania mikropęknięć betonu w trakcie jego obróbki. Dlatego niezwykle istotny jest odpowiedni dobór technologii w oparciu o skalę CSP 1-10.
4. Jeśli wiedza, którą właśnie otrzymałeś, przytłoczyła Cię zupełnie, zawsze możesz skontaktować się z nami, zadać każde pytanie oraz otrzymać bezpłatną wycenę prac.